Początkowo judo było typowo japońską sztuką walki znaną głównie w Japonii. Od czasów działań Jigoro Kano sport ten stał się sportem narodowym tego kraju. W wyniku wielu pokazów oraz rosnącego zainteresowania ludzi, sztuka ta stała się również sportem walki, który w 1964 roku stał się dyscypliną olimpijską dla mężczyzn. Pod naciskiem amerykańskich kobiet, od 1988 judo jest też sportem olimpijskim dla nich. Sport ten stał się jednym z najpopularniejszych sportów walki na świecie.Walki odbywają się w kategoriach wagowych, różnych dla mężczyzn i dla kobiet. Walka trwa 5 minut (w przypadku juniorów ? 4 minuty) i odbywa się na macie o wymiarach od 8 na 8 do 10 na 10 metrów. Zwycięża ten zawodnik który rzuci przeciwnika na plecy, utrzyma go leżącego na macie przez 25 sekund lub założy dźwignię bądź duszenie w sposób, który doprowadzi przeciwnika do poddania się (w każdym przypadku uzyskując ippon i kończąc walkę przed upływem regulaminowego czasu).Możliwe jest uzyskanie tzw. "małych punktów", które nie prowadzą do zakończenia walki przed czasem, lecz po jego upływie wskazują na zwycięzcę. Są to:

• yuko ? 5 pkt,
• waza-ari ? 7 pkt (uzyskanie dwóch punktów waza-ari jest równoznaczne z uzyskaniem ippon)
• ippon ? 10 pkt (kończy walkę).

Przy czym każdy z punktów ma wyższą wagę niż dowolna ilość zdobytych punktów o mniejszej wartości (np. zawodnik, który w walce zdobył jedno waza-ari, wygrywa z zawodnikiem, który zdobył jakąkolwiek ilość punktów yuko). Na tablicy wyników często nie ma reprezentacji punktu "ippon", gdyż otrzymanie tego punktu automatycznie kończy walkę. W przypadku gdy obydwoje zawodnicy otrzymają taką samą punktację odbywa się walka o tzw. "Złoty punkt". Zawodnicy walczą aż któryś z nich jako pierwszy wykona punktowaną akcję, po czym walka kończy się.Zawodnicy mogą również otrzymywać kary, które wymierzane są za m.in. unikanie walki, pasywność (brak próby wykonania akcji przez 30 sekund), świadome wyjście poza matę. Kara zwiększa punkty przeciwnika w sposób następujący: pierwsza shido (czyt. szido) daje żółtą kartkę, tylko ostrzeżenie bez straty punktu, druga kara shido dawniej chui (czyt. czui) ? zamienia żółtą kartkę na yuko, trzecia kara shido dawniej keikoku (czyt. kejkoku) zamienia yuko na waza-ari. Czwarta kara hansokumake to dyskwalifikacja zawodnika.W trakcie walki zabrania się:

• uderzania i kopania
• dotykania przeciwnika twarzy
• atakowania innych stawów niż łokciowy
• utrzymywania mocno defensywnej pozycji
• technik zwanych kawazu gake (kani basami) i kane sute
• noszenia jakichkolwiek metalowych elementów (np. biżuterii) ? kara za to to dyskwalifikacja
• "fałszywych" ataków, np. upadanie na kolana bez wykonywania rzutu typu "seoi nage"
• ściąganie przeciwnika do parteru siłą (wieszanie się itp.)
• utrzymywanie innego chwytu za strój niż podstawowy przez więcej niż 3 do 5 sekund bez ataku

Sędzia może przerwać walkę dając komendę "mate". Kończy ją, natomiast komendą "soremate". Zawodnik może się poddać klepiąc w matę bądź w dobrze widoczną swoją część ciała lub przeciwnika a także krzycząc słowo "maitta".Od 2009 decyzją Komitetu Wykonawczego Międzynarodowej Federacji Judo (IJF) przepisy uległy następującym zmianom:

• nie ma punktu "koka" ? obowiązują tylko: "yuko", "wazari", "ippon"
• nie dopuszcza się łapania w trakcie walki przeciwnika bezpośrednio za nogawkę spodni
• pierwsza kara dla zawodnika to ostrzeżenie zanotowane na tablicy, drugie to punkt "yuko" dla przeciwnika
• wszystkie akcje są ważne i mogą być kontynuowane tak długo jak co najmniej jeden z zawodników dotyka jakąkolwiek częścią ciała pola walki.

Kategorie wagowe:

Źródło: Wikipedia na podstawie licencji GNU FDL